ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ

………..την Κυριακή σαν κατεβούμε ν’ ανασάνουμε,
βλέπουμε να φωτίζονται το λιόγερμα σπασμένα ξύλα, από ταξίδια που δεν τέλειωσαν…»
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Όντως φορτισμένη λέξη το «λιμάνι», που παραπέμπει συνήθως σε συναντήσεις…………, αλλά κυρίως σ’ αποχωρισμούς και αποπνέει μια μελαγχολία…>

Μελαγχολία στης εργάσιμης μέρας το τελείωμα, όταν οι λίγοι καθυστερημένοι περαστικοί βιάζουν το βήμα, να βρεθούν μια ώρα αρχύτερα σπίτι……….

Μελαγχολία στο νερό που γκριζάρει, με λάδια μηχανής κι απορρίμματα, με σπαραγμένες εξομολογήσεις που ακόμα επιπλέουν.

Μελαγχολία του λιμανιού λίγο πριν πέσει η νύχτα.

Μελαγχολία στις σκιές που μακραίνουν, στα φώτα που αγωνίζονται να αντιπαλέψουν το μισοσκόταδο όταν πάει ν΄ απλωθεί.

Μελαγχολία……..

Στα θρύψαλα ιστοριών,που δε θα μάθεις το τέλος τους.

Σε πρόσωπα,που δε θα μάθεις ποτέ την καταγωγή τους.

(AΓΝΩΣΤΟΥ……….νομίζω είναι ένα ……<ποίημα>…)